Po norwesku

Zainteresowanie książkami dla dzieci jako hobby osoby dorosłej najbliższe* i nieco dalsze otoczenie nieco dziwi. Początkowo otoczenie jest zdziwione, potem patrzy pobłażliwe mając nadzieję że szybko przejdzie, przez chwilę ignoruje, a gdy objawy nie mijają, przechodzi do porządku dziennego. I przestaje się dziwić. W nielicznych szczęśliwych przypadkach zaraża się i wybucha pełnym zrozumieniem. Na ogół jednak (poza tą częścią, która nie wychodzi z etapu ignorowania) w końcu wspiera i kibicuje (werbalnie głównie, niestety rzadko finansowo), dopytuje co tam nowego, czasem pyta o radę. A zdarza się, że od czasu do czasu coś wygrzebie we własnej piwnicy, lub na strychu, albo nawet specjalnie zakupi coś lub przywiezie z dalekiej podróży, ze słowami "jak wpadło mi w ręce pomyślałam/łem o Tobie" (proszę zauważyć, nie o dzieciach pomyślał/a, na tym etapie znajomości z hobbystą otoczenie już świetnie zdaje sobie sprawę, że nie ma po co mieszać w to wszystko dzieci).

* To całkiem naj-najbliższe otoczenie zwykle przechodzi owo zadziwienie nieco inaczej, na podłożu ekonomiczno-logistycznym, bywa, z ostrymi fazami buntu lub niemrawymi protestami (w zależności od charakteru oraz zaangażowania) dotyczącymi na ogół jednego z trzech zagadnień: wyciągów z konta, informacji o konieczności zakupu kolejnego regału lub próśb o jego montaż. 

Zaczynam tym przydługim wstępem, bo właśnie tą drogą - "jak wpadło mi w ręce pomyślałam o Tobie" - otrzymałam ostatnio książeczkę od koleżanki. Spodobały jej się ilustracje, zaciekawiło nazwisko na okładce. Książeczka jest mała, kolorowa, z obrazkami. Dla dzieci. Po norwesku. Dla porządku napiszę, że norweskiego nie zna ani moja koleżanka, ani ja. Stasiek i Brat też nie znają norweskiego. Książeczka napisana po norwesku, wydana w Norwegii, zilustrowana jest przez ...Polkę. Tym sposobem dowiedziałam się o Małgorzacie Piotrowskiej, jednej z najbardziej rozpoznawalnych i znanych ilustratorów ...norweskich właśnie. Jak to się stało, można dowiedzieć się z wywiadu.

Książka jest o chrzcie Ragny, młodszej siostry Sverrego - przygotowaniu do niego i samym obrzędzie oraz towarzyszącej mu rodzinnej uroczystości. Zapewne ma tłumaczyć sakrament najmłodszym, wprowadzać ich w jego znaczenie. Dla nas ciekawostką może być fakt, że chrztu udziela pani pastor (zapewne luterańska, skoro to Norwegia?), która sama odwiedza w domu rodzinę Sverrego i opowiada mu o nadchodzącym wydarzeniu. Nie znam norweskiego, wszystkiego tego można się domyślić oglądając ilustracje Małgorzaty Piotrowskiej. Sądząc po niewielkiej ilości tekstu, który im towarzyszy, skłonna jestem przypuszczać, że to one głównie "opowiadają".

Hmm, mam już kilka książek w różnych dziwnych językach. Może kiedyś zbiorczo o nich napiszę? Albo rozpiszę konkurs "o czym one są" na podstawie ilustracji... Nie wszystkie są tak jednoznaczne, jak ta (np bardzo tajemnicza książka z Izraela o warzywnych zwierzętach...)

 

Anne Grete Listrøm

Sverres veslesyster skal døypast

ilustrowała Małgorzata Piotrowska

wyd.  IKO-Forlaget, Oslo, 2008

oprawa twarda tekst = ilustracje