O wilku mowa

Stasiek ostatnio lubi drapieżniki. Głównie rysować, ale też okazało się, że te w bajkach też. Jednego dnia zażyczył sobie - wszystko o wilku!

Obowiązkowy  wilk nr 1 w temacie - Czerwony Kapturek. Czytujemy od dawna, muchomorowego, napisanego na nowo przez Zofię Stanecką, zilustrowanego przez Bartka Drejewicza. Schemat zachowany, może z wyjątkiem ojca, który nie może do babci, bo jedzie na zjazd hodowców drobiu :D No i wilk niebywale elokwentny w tej wersji jest. Ale nie zostaje wegetarianinem, choć jego los nie jest jednoznaczny, bo Leśniczy

[...] w samą porę przybył do chatki Babci i uwolnił z wilczego brzucha obie uwięzione.

Czyli dosyć oględnie.

Zofia Stanecka

Czerwony Kapturek

ilustrował Bartek Drejewicz 

wyd. Muchomor 2004

Na marginesie.

Zupełnie nie oględnie było za to w naklejkowej wersji bajki, ilustrowanej przez Stephena Cartwrighta, którą mieliśmy onegdaj. Zabawa dla miłośników naklejek i żółtej kaczuszki. Naklejek było chyba 50, do wklejania pomiędzy tekst i do uzupełnienia ilustracji. I bonusowa żółta kaczka cartwrightowa na każdej stronie do odnalezienia :D

Czerwony Kapturek. Klasyczne baśnie z naklejkami

ilustrował Stephen Cartwright

wyd. Book House 2008

Obowiązkowy wilk nr 2 to więcej wilków i dziewczynka, bo to Nusia i wilki, o której już było, ale wciąż jest jedną z ulubionych naszych książek. Jeździ z nami na wakacje i nawet jak przez dwa tygodnie nie jest czytana, to być musi.

Trzeci wilk był też z Muchomora wraz z dokupionymi wreszcie do kolekcji Trzema Świnkami. Jak cała ta seria baśni, ta też napisana przez Zofię Stanecką, tym razem w duecie z Elżbietą Wasiuczyńską. Dla mnie plusem jest to, że świnki jakoś mało "pankuleczkowe" są ;)

Zofia Stanecka

Trzy świnki

ilustrowała Elżbieta Wasiuczyńska

wyd. Muchomor 2004. 

Czwartego wilka dokooptowaliśmy z wielkiej i ciężkiej księgi z wilkiem na okładce, czyli z nowych Braci Grimm, których udało mi się pozyskać drogą miłej wymiany :D Czytam ją teraz sobie, próbując zapamiętać, co bardziej krwawe tytuły (żeby je póki co omijać...), ale szczerze mówiąc, po różnych opisach i recenzjach spodziewałam się, że cały tom będzie niemal spływał krwią i okrucieństwem, a tu nic takiego!

No, są wprawdzie baśnie, w których pewną role odgrywają misy z poćwiartowanymi zwłokami, ale takich naprawdę jest niewiele. No chyba, że moja wrażliwość jakaś przytępiona. W każdym razie myślę, że jesienią zaczniemy testowanie na - wtedy już - Czterolatku.
Wracając do wilka, to przeczytaliśmy o siedmiu koziołkach, zwiedzionych i zjedzonych przez złego wilka i oczywiście wyratowanych mimo to z opresji przez dzielną kozią mamę dzięki najmniejszemu koziołkowi.

Baśnie braci Grimm, 
tłumaczyła Eliza Pieciul-Karmińska, 
ilustrował Adolf Born, 
wyd. Media Rodzina 2009  
oprawa twarda
tekst > obrazki


Wilkiem nr 5 mógłby być wilk Mizielińskich, ale on niestety zdechł, bo był bardzo stary :-)