W Kamienicy same świnie

W poniedziałek się pojawiła. Została dokładnie obejrzana we wtorek, bo ma obrazki. W środę, ponieważ wciąż leżała na wierzchu, a poza tym jest niewielka i poręczna (+- 10 x 15), została zabrana do poczekalni. Tam ją zaczęliśmy czytać. Skończyliśmy w niedzielę, przy kolacji i tylko dlatego, że trzymaliśmy się reżimu 2-3 (no, może 4, prooooszę!) rozdziałów dziennie, a w sobotę nie było nas w domu.

Rzadko ostatnio udaje się nam przeczytać książkę w całości i szybko. Jeszcze rzadziej udaje mi się na gorąco napisać o tym, co czytamy (zwłaszcza, że w przypadku Brata, który "czyta" jakby więcej, z reguły mam do czynienia z deja vu). Tym razem jeszcze ciepła, jeszcze gorąca, zarówno wydawniczo, jak i jeszcze rozgrzana światłem lampki. Bajkowa Kamienica. Kamienica z Bajki. Kamienica - książka. Bajka - wydawnictwo.

Opowieść o kamienicy, w której mieszkają dość wredni sąsiedzi o dość nieciekawych charakterach.  Zapyziali dość w swoich zwyczajach, mimo wypucowania, wydezynfekowania i zasłonięcia szczelnie firankami. Prawdopodobnie dalsza rodzina Paszczaka, dozorcy parku. Same świnie w dodatku.

I jeden oryginał wśród nich (choć też świnia), oczywiście nie traktowany poważnie. Ale przynajmniej traktowany, bo dziwak, ale SWÓJ. Przestał być traktowany, jak przygruchał (przychrumkał?) sobie OBCĄ. A ta świnia siała zamieszanie, dobry humor i kolory dookoła, sama była więc sobie winna, że nikt jej lubił.

Historia napisana soczystym językiem, pełnym wieloznaczności, znaczeniowości i zabawy słowem, który mnie czytającej sprawiał sporo przyjemności*. Historia o ksenofobii, indywidualności, tajemnicy, winie, przebaczeniu, dzieciach, dorosłych, dłubaniu w nosie i pluciu z balkonu, jedzeniu batoników, piwnicy, malowaniu ścian i oglądaniu gwiazd.

Spodobała nam się - i Staśkowi i mnie. Bratu też, zwłaszcza, że załapał się na fragment o pluciu i paskudztwie.

Do tego latające prosiaki Pana Daniela i inne przez niego wyrysowane świnie w dniu swoim powszednim.

No jest i przesłanie, i porcja do przemyślenia i przedyskutowania. Na różnych płaszczyznach. Co też zrobiliśmy, nie powiem.

Ale wiesz, Mamo, co u tych świń było najgłupsze?
Że robili sobie sami prezenty pod choinkę i wiedzieli co w nich jest.

Tak, między innymi i to.

Roksana Jędrzejewska-Wróbel
Kamienica
ilustrował Daniel de Latour
wyd. Bajka 2014
oprawa twarda
tekst > ilustracje

* Ale samodzielnego czytacza być może zniechęciłby trochę, chyba, że już nieźle zaprawionego w bojach czytelniczych i LUBIĄCEGO boje językowe. Za to świetny do głośnego czytania.

Wydawnictwu dziękujemy za książkę.