Rupaki!

Znalazły się!

Moje ulubione wiersze Danuty Wawiłow. Rupaki z ilustracjami Elżbiety Gaudasińskiej. Już myślałam, ze przepadły w pomroce dziejów, a tu wychynęły niespodzianie. Jak dobrze.

Są RUPAKI dorosłe

i RUPAKI - dzieciaki, 

są RUPAKI - dziewczyny

i RUPAKI - chłopaki, 

są RUPAKI - mądrale

i RUPAKI - głuptaki, 

są brzydale i wcale,

wcale ładne RUPAKI...

Robiłam podchody do różnych współczesnych wydań wierszy Danuty Wawiłow, ale jakoś... to nie to było. A to za kolorowe, a to za komputerowe, a to nie taki papier... No i chyba nigdzie nie było Rupaków. Jednym słowem moja podświadomość dobrze wiedziała, że czekają gdzieś na półce zachomikowane. I teraz mam mój własny ulubiony egzemplarz, w odpowiednich kolorach (choć czasem przesuniętych nieco...), na odpowiednim papierze (nawet nie pożółkł!), z jedynymi słusznymi ilustracjami. I z wypisanym ołówkiem podziałem na role wierszyka Spacerek :D - zapewne przygotowywanym na jakiś Dzień Matki - moje zabawy w szkolę nie mogły się obejść bez akademii ;))

Na Staśku największe wrażenie zrobił chyba mój entuzjazm, jak je znalazłam i wiadomość, że były moje ulubione :D Przeczytaliśmy od razu od deski do deski.

A wiersze tej autorki bardzo wszystkim polecam. To są dobre wiersze. O wielu aspektach dziecięcego świata, często pisane z dziecięcej perspektywy. Pełne rytmu i rymu, przy czym nie jest to, tak modny ostatnio (dlaczego?!),  rym częstochowski, monotonny i drażniący.

Danuta Wawiłow

Rupaki

ilustrowała Elżbieta Gaudasińska

wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1980

oprawa miękka

tekst = obrazki