Książka, która rycy

Dostał Stasiek pod choinkę książkę, która rycy.
W sumie nic dziwnego. Mamy już książkę, która wystaje, która spłukuje wodę, miga światełkami, rozkłada się, składa...
Książka, która rycy pokazywana jest wszystkim zainteresowanym (lub nie). Książka, która rycy budzi tez niekłamane zainteresowanie i zachwyt Brata. Niestety, z jego zainteresowaniem trzeba uważać, bo książka, która rycy jest też książką, której wystaje. Niezwykle ciekawe jest to, co jest za wszystkim, co wystaje, być może to coś, co rycy. A łapki Brata jeszcze niezbyt delikatne są. Ale właściwie wychodzi na to, że książka, która rycy podoba się wszystkim.

Książka, która rycy jest książką o ...dinozaurach. Tak, znów. No ale nie mogłam się oprzeć książce, która rycy (choć jeszcze wtedy nie wiedziałam, że zostanie tak wdzięcznie nazwana).

Dinozaury. Głosy przyrody, Maurice Pledger. Trochę pop-up, trochę taka kulisowa panorama, jak kiedyś domek Baby Jagi, no i trochę jak kartka świąteczna niestrudzenie wygrywająca dżinglebelsa lub hapibersdeja (na szczęście nie niestrudzenie - po wyryczeniu swojej kwestii taktownie milknie).

Te "panoramy" dinozaurowe są tematyczne (początki, jurajski ocean, jurajska dżungla, kreda, złoty wiek) na dwóch sąsiadujących stronach, wycinane i wystające. Ryki są całkiem nieźle zrobione, nie są to pojedyncze, elektroniczne ryknięcia, są wielowątkowe, z dźwiękowym "tłem". Każda z tych panoram ma inne odgłosy, fajne są morskie. W sumie jest ich 5. A pomiędzy nimi jest opis kto jest kim na zbiorczych planszach i krótka charakterystyka okresu. 

I tak to mamy książkę, która rycy.

 

 

W tej samej serii widziałam jeszcze Ptaki i Ocean. Też wydawały się fajne i były równie dobrze zrobione w warstwie dźwiękowej.

 

Dinozaury. Głosy przyrody

Maurice Pledger

wyd. Debit 2008 

oprawa twarda

obrazki = tekst + dźwięk!