Prawdopodobnie to dla nich nawet lepiej, gdy ich książki nieco je przerastają. Książki dla dzieci powinny zawsze, podobnie zresztą jak i ich ubrania, pozostawiać możliwość dorośnięcia do nich; a książki dodatkowo powinny stanowić bodziec do tego dorastania.
J.R.R. Tolkien

sobota, 30 listopada 2013

Déjà vu

Zataczam pętlę. Zaczynam zjadać własny ogon. Pisać drugi raz o tym samym...

Ale jak tego nie robić, gdy mój Drugi Syn (czyli Brat) czyta SAM, prawie płynnie, w wieku trzech lat? Podobnie jak robił to Syn Pierwszy (czyli Stasiek) w podobnym wieku?

Kompletnie mnie tym zaskoczył, przyniósł sobotnim rankiem (jego ulubione słowo) książkę  do kuchni, rozsiadł się i ...przeczytał, tak po prostu? W dodatku TĘ SAMĄ KSIĄŻKĘ*.

Dziś Brat

Stasiek ciotce czyta w 2011

Czytałam mu ją może ze trzy razy wszystkiego. SAM oglądał. Teraz SAM czyta. Podejrzewam jeszcze udział osoby trzeciej, czyli Staśka, który zdaje się też mu ją czytywał.

Książkę o zjadaniu. Może nie własnego ogona, ale każdego przez każdego. W kółko i od nowa. Znów słyszę radośnie (!) skandowaną frazę, naszą ulubioną: A potem zdechł! Bo był bardzo stary!

Tak więc przepraszam Państwa, że o tym już było. Ale książki od tego są, by do nich wracać. A niektóre z pewnością są tego warte.

W tym miejscu wyrósł kwiat.
Mamo, a kto zjada siebie? pyta Brat analizując okładkę.





Kto kogo zjada.
A. Mizielińska, D. Mizieliński
wyd. Znak, Kraków 2010
miękka oprawa
obrazki > tekst 





*Tylko TĘ JEDNĄ KSIĄŻKĘ, dodam dla uspokojenia wszystkich zaniepokojonych poziomem geniuszu czytelniczego w naszym domu. Stasiek, mimo, że od najmłodszych lat płynnie czytywał powyższą książkę, napis ikea oraz lego, teraz jest na etapie mozolnego składania literek w elementarzu i na innych nośnikach literatury.

sobota, 23 listopada 2013

Świetliki

To chyba będzie seria postów na pożegnanie. Brat tłumaczył ostatnio dwuletniej koleżance, że to ona jest mała, a on duży. Poza tym, szczerze mówiąc, półki zaczynają cierpieć na chroniczną ciasnotę. A za nami Targi, a przed nami Święta. Pora na porządki, a przy porządkach, jak to zwykle bywa znajdujemy jakieś z dawna niewidziane książki, fajne, które lubliśmy lub lubimy nadal, a których jakimś trafem nie pokazywaliśmy. 


poniedziałek, 18 listopada 2013

Miny malucha

Post na pożegnanie, bo pora zrobić trochę miejsca na półkach, a o tej książce, mimo, że mamy ja od bardzo dawna, jakoś nie złożyło się, żeby napisać. A sympatyczna jest. To może teraz.


sobota, 16 listopada 2013

Wodny smok

Chiński rok Wodnego Smoka był rokiem ubiegłym. Ten jest rokiem Węża. Też wodnego. I też mija już coraz bardziej.


sobota, 9 listopada 2013

Mafin

Pozostając w kręgu fantasy, goblinów i - tym razem bezsprzecznie - przecudnie malowanych obrazków.
Daleko, daleko leży zapomniany świat Trzech Hrabstw.
Miłe i dobre Gibliny żyją w cieniu zła w krainie zamieszkanej przez nikczemne Urgi i straszliwe bestie, a rządzonej przez bezwzględnego władcę, lorda Mulcibera Nieśmiertelnego.
Cienkie zeszyty wygrzebane na półce przyjaciół. Dobrze jest mieć znajomych, którzy mają drugie dzieci z pierwszego małżeństwa i miejsce, żeby po tych pierwszych dzieciach chomikować rzeczy i książki. Te ujęły mnie ilustracjami Paula Warrena. Przygody Mafina Pigduma

Mafin i Urgi

czwartek, 7 listopada 2013

Hobbit

Nie od dziś wiadomo, że dzieci są chyba najlepszym weryfikatorem wszelkich planów. No więc ja miałam PLAN. Plan czytelniczy. Miałam się go trzymać. Miałam...
Zaczęło się od tego, że Królewna i goblin jakoś Staśkowi nie podeszło, niestety. Czytaliśmy, czytaliśmy i w końcu zostało gdzieś porzucone w trakcie. Trudno uhaha, może kiedyś jeszcze wrócimy. 
Potem w trybie pilnym zaczęliśmy czytać Narnię ku mojemu nieukrywanemu zadowoleniu. No, ale po dwóch rozdziałach Księcia Kaspiana (czyli dla nas trzeciego tomu), Stasiek wypatrzył gdzieś na półce stojącego Hobbita. I wszystko niby dobrze i wg planu, ale, ale. Hobbit wyparzony nie jest starym dobrym Hobbitem z ilustracjami (czterema) Macieja Buszewicza, którego posiadam od zawsze, a którego wyrwałam niegdyś z półki mojej Chrzestnej Matki (ale ciii...). Hobbit wypatrzony jest komiksem.

sobota, 2 listopada 2013

Moby Dick

Pozostając w temacie dalekomorskim.
Pozostając w temacie urodzinowych prezentów.
W temacie komiksów coraz częstszym.
W temacie pop-upów nieustająco.

Komiksowy pop-up. Sam Ita Moby-Dick. Tak, TEN Moby Dick, Wielki biały wieloryb. Książka, którą od jakiegoś czasu chciałam przeczytać, książka, którą nadal chcę przeczytać. Do biblioteki mam daleko, pod górkę, w deszczu i pod wiatr, dojść jakoś nie mogę. Tymczasem postanowiłam pierwsze kroki poczynić z bardziej atrakcyjną formą (jak dziecko!) i zamarzyło mi się coś takiego. Szczęśliwie otaczają mnie Dobre Duchy spełniające od czasu do czasu różne moje marzenia i zachcianki i oto jest.